Aikido oogt eenvoudig en de uitleg en theorie/visie klinkt heel logisch. Toch is het niet de eenvoudigste discipline om te leren. Het leerproces zelf is echter enorm boeiend en wordt soms als actieve meditatieve vorm ervaren. Het is niet eenvoudig om de simpele logica van het aikido direct eigen te maken. Je moet even door een zure appel heen bijten. Het kost tijd en inspanning om de basis eigen te maken. Je moet namelijk bewust worden van je eigen bewegen en vervolgens de bewegingen van de aanvaller, lezen, interpreteren en vervolgens deze sturen. Geduld en doorzettingsvermogen zijn belangrijke vaardigheden om te starten met Aikido maar als het je eenmaal 'pakt' zal het je nooit meer loslaten.
De grondlegger, O-Sensei Morihei Ueshiba (1883-1969), heeft vanuit het Daito Ryu Aiki-jujutsu, een krijgskunst rechtstreeks uit de tijd van de samurai, de Aikidostijl ontwikkeld. Minoru Mochizuki was een directe leerling en werd uiteindelijk 10e dan. Edgar Kruyning was een leerling van Minoru Mochizuki en is één van de hoogste buitenlanders ter wereld met zijn 8e dan.
Het curriculum kent een grote variatie aan klem- en werptechnieken en wordt tevens gekenmerkt door haar eenvoud en ontspanning. Een aanval wordt als een probleem beschouwd wat met een techniek opgelost kan worden. Dit klinkt heel simpel, maar het is best lastig om je te richten op iemand anders en dan tegelijkertijd complexe handelingen te verrichten. Door dit te oefenen, leren mensen om te gaan met stress, het ontwijken en begeleiden van energie die op je afkomt, en overzicht te houden in chaotische situaties. Deze vaardigheden kunnen ook goed worden toegepast in het dagelijks leven, wat maakt dat het meer is dan een sport alleen.